Waardering:

Michael-Berg-300x400‘Schrijven is een feestje’

Het is voor lezers even wennen als ze aan het nieuwe boek van Michael Berg beginnen. Zijn ‘Heller’ is zo anders dan zijn vorige boeken en zeker niet te vergelijken met zijn Nacht in Parijs, waarvoor hij vorig jaar de Gouden Strop won. Maar ook Heller, waarin hij de ondergang van een tv-tycoon op de voet volgt, is een goed boek dat zich maar moeilijk laat wegleggen.

BERG_Heller_WT.inddDe gewonnen Gouden Strop heeft het leven van Michael Berg niet veranderd, maar het heeft zeker wel een ‘goed gevoel’ gegeven, zegt de schrijver bijna een jaar later. Hij is in Nederland – hij woont met zijn vrouw op het Franse platteland – om zijn nieuwe boek te presenteren. ‘Na de strop heeft Nacht in Parijs vijftien weken in de top 60 gestaan. De uitgeverij pakt nu met mijn nieuwe boek uit. Advertenties in de abri’s, radiospotjes en ook nog eens een echte presentatie van mijn boek. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. De prijs maakt dat ik weet dat ik op de goede weg ben. Het is één groot cadeau’.

De prijs voor de beste thriller heeft Berg er echter niet toe kunnen brengen een nieuwe episode toe te voegen aan de serie rond de journaliste Chantal. ‘Mijn nieuwe boek Heller was al voor de helft af en ik ben er lekker mee door gegaan. Ja, als ik niks had liggen, dan had ik misschien gedacht: kennelijk werkt dit concept, laat ik er nog zo een maken. Ik was eerder met een nieuw boek rond Chantal begonnen, maar het zou een herhaling van zetten zijn geworden. Het werd een klus en ik werd er humeurig van. Dat kan ik niet. Ik moet dit voor mijn plezier doen. Dat plezier heb ik terug gekregen met het schrijven van Heller’.

‘Het is ook nooit de bedoeling geweest dat Chantal Zwart hoofdpersoon van een serie zou worden. Als ik dat eerder had bedacht, zou ik haar veel gecompliceerder hebben gemaakt. Ik zou haar bagage hebben meegegeven om haar interessant te houden. Ik ben blij met de hele andere opzet van Heller. Met een ik-figuur in de hoofdrol. Dat heb ik nog niet eerder gedaan. Schrijven werd weer een feestje’.

In zijn nieuwe boek beschrijft hij opkomst en ondergang van de ambitieuze tv-tycoon Tobias Heller. Geboren in de Limburgse mijnwerkersstreek, zoon van een arme mijnwerker die door een ongeluk niet meer kan werken en van de bedeling moet leven. Langzaam omhoog geklommen in de tv-wereld en uiteindelijk eigenaar van een eigen mediabedrijf dat vooral programma’s maakt voor de commerciële omroepen. Naast zijn zakensucces snakt Heller ook naar sociale aansluiting bij de culturele elite. Die grachtengordeltypes kijken neer op de man van de platte entertainment op de televisie en dat wil Heller doorbreken. Hij gaat dan ook in op de uitnodiging van de publieke omroep voor een drie uur durend live-interview. Maar daar wordt hij geconfronteerd met de geheimen uit zijn verleden en dat wordt vervolgens zijn ondergang.

Berg: ‘Het is een man die bij de culturele elite wil horen. Het is voor hem de kers op de taart. Heller heeft er alles voor over om erbij te horen, er echt bij te horen. Hij heeft alles bereikt op één ding na. Als dat laatste niet lukt, is zijn leven nutteloos, denkt Heller. En hij is zo ijdel en zo overtuigd van zichzelf dat hij denkt alles onder controle te hebben’.

Het boek heeft autobiografische trekjes, geeft Berg toe. Hij kent het tv-wereldje omdat hij jaren voor de publieke omroep heeft gewerkt; eerst in Hilversum en daarna bij de Limburgse regionale zender. Maar dat is niet alles. ‘Mijn grootvader was verbandmeester bij een mijn. Ik heb als kind aan het hek staan kijken hoe de mijnwerkers, zwart van het stof en dodelijk vermoeid, naar boven kwamen. De uitspraak in het boek – ‘Wie niets wordt, wordt mijnwerker’ – dat is letterlijk mijn opa’. Berg zegt nergens waar het dan precies is, maar echte kenners van de streek zullen het wel herkennen, denkt hij. ‘Het is een mengeling van fictie en non-fictie’, aldus Berg.

Ook de scenes op het Griekse eiland Paros komen uit zijn eigen geschiedenis. Als jonge man kwam hij graag op het eiland, waar hij later zijn huidige vrouw heeft leren kennen. ‘Ik wilde het eiland altijd al een keer in een verhaal opnemen. En toen ik aan Heller bezig was bedacht ik dat het goed zou zijn als Heller een vakantiehuis had. Zo heb ik Griekenland toch kunnen gebruiken’.