Geweld tegen vrouwen

De pandemie houdt ook de Amerikaanse schrijfster Lisa Gardner aan huis gekluisterd. Maar schrijven is toch een eenzaam beroep, dus zo erg is het toch niet dat zij in het kleine dorp tussen Amerikaanse bergen moet blijven? ‘Voor corona was ik een derde deel van het jaar onderweg, soms zelfs nog meer. En tot mijn verrassing mis ik dat reizen toch wel’.

Haar vrolijke gezicht vult dan toch het Zoom-scherm. De honkbalpet stevig op haar hoofd, de witte oortjes piepen er onder uit. Ze zit in de woonkamer van haar huis in het plattelandsdorp in de Amerikaanse bergen van de Amerikaanse staat New Hampshire. Op de achtergrond is een antieke typemachine te zien. ‘Mijn grootvader maakte er zijn huiswerk op’, vertelt zij lachend.

Aanleiding voor het video-gesprek is haar nieuwe boek Als je me ziet. Die thriller begint gelijk al met een afschuwelijke misdaad. Een jong meisje, een kind nog, ziet hoe haar moeder wordt dood geschoten. Zelf raakt zij ernstig gewond. Ze overleeft maar met een ernstige handicap. Vervolgens richt het verhaal zich op de onverwachte vondst van menselijke botten in een leeg, bergachtig terrein. Het blijkt te gaan om overblijfselen van verdwenen jonge vrouwen. Politie en FBI worden ingeschakeld om de politie van het plattelandsdorp bij de vindplaats te helpen. Omdat het vermoeden bestaat dat een beruchte seriemoordenaar er bij betrokken kan zijn, komen detective D.D. Warren en FBI-agente Kimberly Quincy helpen bij het onderzoek. Met Warren komt Flora Dane mee als ervaringsdeskundige. Zij is ooit door diezelfde crimineel ontvoerd en maanden vastgehouden en verkracht. Zij wist als enige slachtoffer van dit roofdier te ontsnappen. Alle andere slachtoffers zijn door de man vermoord. Het onderzoek in de kleine plattelandsgemeenschap verloopt moeizaam, terwijl er steeds meer botten worden gevonden. De politie lijkt op een gruwelijk complot te zijn gestuit, waarbij de misdadigers zich met alle mogelijke middelen verdedigen.

Het geweld tegen vrouwen houdt maar niet op en is de laatste tijd ook weer regelmatig onderwerp van spannende boeken uit binnen- en buitenland. ‘Ik haal de onderwerpen van mijn boeken uit het nieuws’, vertelt Lisa Gardner. ‘Mijn nieuwe boek begint daarom met een meisje dat door geweld tegen haar moeder niets meer kan. Zij zoekt in het boek haar eigen stem. Geweld overkomt je als vrouw. Het gaat er om zelf je sterkte terug te vinden’.

Het idee van het boek is bij Lisa Gardner ontstaan door het lezen van een krantenartikel over een ontvoering van een jonge vrouw zo’n twee jaar geleden.

Lisa Gardner: ‘Ze is zo’n negen maanden vastgehouden. En het is niet in een grote stad gebeurd maar in een kleine gemeenschap. Deze roofdieren zijn er blijkbaar ook in kleine gemeenschappen op het platteland. Waar mensen tegen elkaar zeggen, als het naar buiten is gekomen: O ja, hij zei altijd al dat hij een keer zoiets zou willen doen. Ondanks de aandacht in de lokale krant, die elke dag telde dat de vrouw nog onvindbaar was, ondanks alle posters op de bomen, lantarenpalen, ondanks de zoektochten die elk weekeinde werden gehouden, bedacht niemand dat hij het echt had gedaan. Dat verhaal heeft mij geïnspireerd voor Als je me ziet’. Want een vermist kind, dat is echt het ergste dat je als ouders kan overkomen. Het is als een vorm van kanker die je langzaam vergiftigt’.

De rol van Flora Dane als ervaringsdeskundige is opvallend.

Lisa Gardner: ‘Zij laat zien hoe het is om te overleven na maanden opgesloten en stelselmatig verkracht te zijn geweest. Zij is niet alleen een slachtoffer, maar ook sterk zoals zij nu helpt in de strijd tegen dit soort roofdieren’.

De schrijfster heeft overigens zelf een dochter, die op het punt staat het ouderlijk huis te verlaten om aan een universiteit te gaan studeren. Is dat nu het schrijven van een boek over ontvoerde jonge vrouwen niet een heel eng vooruitzicht? ‘Als moeder misschien, maar juist als auteur schrijf ik die demonen van me af. Ik zet het op papier en dan heb ik er verder geen last meer van’, zegt zij lachend.

De boeken van Lisa Gardner vallen in verschillende series uit elkaar, zoals die rond FBI-profiler Quincy, die van Tessa Leoni en een langere serie met D.D. Warren. Waarom altijd een serie?

Lisa Gardner: ‘Dat komt door het feit dat ik geen afscheid kan nemen van mijn personages. Warren was eigenlijk bedoeld als één boek. Het werd een serie. Ik houd de karakters bij me totdat ze als het ware op eigen benen kunnen staan. Zoiets als mijn dochter die op het punt staat het huis uit te gaan. Mijn volgende boek is nu een ‘stand alone’, een apart boek. Maar ik weet nog niet hoe het verder zal gaan’.

In de tijd van corona en pandemie is het een voordeel om in een klein dorp te wonen, vertelt de bestsellerauteur op haar gemak aan de tafel in haar woonkamer. ‘Social distancing, afstand houden tot anderen, is hier eenvoudiger dan in de stad. En schrijven is toch al iets dat je alleen doet. Ik dacht het dan ook makkelijker te hebben, maar het is voor mij toch anders. Mijn boeken komen in veertig landen uit en in een normaal jaar ben ik ongeveer een derde van de tijd op reis naar andere landen, mooie steden en vooral naar mijn lezers. Soms ben ik zelfs nog langer onderweg. Het is eigenlijk verbazend hoe zeer ik dat reizen mis. En ik mis natuurlijk mijn familie. Die woont nog in Oregon aan de andere kant van het land. Mijn oma is nu 102 jaar oud. En ik heb haar al anderhalf jaar niet meer gezien. Het is voor mij de langste tijd ooit zonder familiebezoek’.

De dagen brengt de auteur nu door met schrijven, in de tuin werken, haar honden vertroetelen en vooral met lange wandelingen. Dat ‘hiking’ kan bij haar huis in de buurt zodat zij niet eerst in haar auto hoeft te stappen. Het is voorlopig nog een droom van haar om een deel van de pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostella te lopen. De schrijfster tot slot: ‘Ik hoop nog meer te gaan reizen. En te wandelen. Het is wachten tot de wereld weer open gaat’.

Bestel direct van de uitgever via deze link.