Waardering:
Foto Ed Coenen
Foto Ed Coenen

Rond de Noordzee

Het derde deel van de serie De Noordzeemoorden van Isa Maron begint met de vondst van schedels bij een villa in Amsterdam Noord. De politie ontdekt er een hele rij schedels en rechercheur Maud Mertens moet op jacht naar de seriemoordenaar. Tegelijk gaat de speurtocht van student Kyra Slagter naar de verdwenen zus door. Bij de zoektocht bundelen de ervaren rechercheur en de student de krachten. Ook deel drie is een goed geschreven thriller, die veel belooft voor de spetterende finale in het vierde en laatste deel van de miniserie.

MARON_Ritueel_VP_HRDe Noordzeemoorden in Amsterdam Noord? Waar is die zee dan? ‘Dat is maar een eindje die kant op varen, hoor’, vertelt Isa Maron lachend. Ze wijst naar het westen. ‘Ik verbeeld me dat het water hier in Amsterdam toch een beetje Noordzeewater is’.
De schrijfster geeft uitleg over haar nieuwe boek in café De Pont tegenover het centraal station in Amsterdam Noord. De pont meert aan, fietsers en voetgangers verspreiden zich in de motregen. ‘Die Noordzee slaat op het lange verhaal over de verdwenen zus van Kyra, niet op de gevonden schedels in Amsterdam Noord. De boeken doen Texel, de Duitse en Deense Waddeneilanden, Zuid Zweden, Engeland aan. De lezer gaat als het ware de Noordzee rond. En die zee wordt in de delen steeds belangrijker’.
Heeft zij al die plaatsen zelf bezocht als voorbereiding voor het schrijven van de vier delen? ‘Ik moet het doen met google earth’, geeft zij toe. ‘Een schrijfster verdient niet genoeg om even in de auto te stappen. Ik ben wel op het Duitse Waddeneiland geweest waar in een vorig deel Kyra een plakplaatje op de wc van een café vindt. Helaas was dat café toen gesloten. Ik moest het doen met door de ramen gluren. Nou en dan verzin je maar weer wat. Ik moet er eigenlijk wel heen. Het voegt wat aan het boek toe’.
Voordat ze aan een boek begint heeft Isa Maron een samenvatting op papier gemaakt. ‘Het is geen verplichting dat ik me er aan houd, maar het geeft wel het pad aan voor het plot’. Ook voor De Noordzeemoorden heeft zij zich hieraan gehouden. Dat wil zeggen dat zij voor de hele serie al weet wat er per deel gaat gebeuren. Toch moeten de lezers elke keer wachten tot het volgende deel klaar is. ‘Wachten is niet normaal meer. We zijn het niet meer gewend. Ik weet dat ik me vroeger enorm kon verheugen op een volgende aflevering van een tv-serie. Dat kunnen we niet meer. We willen alles in één keer. Dat is best wel jammer’.
‘Ik vind het wel lekker om in een hoog tempo te schrijven, maar toch heeft een boek tijd nodig. Het is een soort rijpingsproces. Een idee wordt beter als je er langer over nadenkt. De eerste twee delen waren binnen een jaar af. Voor deel drie heeft het door omstandigheden iets langer geduurd’.
Het lijkt er op dat de opvolgende delen steeds gewelddadiger worden. Klopt dat?
Isa Maron: ‘Ik geloof het wel. Maar dat is niet de bedoeling. Geweld beschrijven is voor mij niet het doel op zich. Eigenlijk zou ik het liever niet willen. Maar ik zie de beelden voor me en die wil ik in de boeken beschrijven’.
Maron is naast haar schrijfcarrière ook nog moeder van vier kinderen en heeft een eigen organisatie adviesbureau. Maar schrijven doet ze het liefst, zegt ze zelf. ‘Ik heb altijd willen schrijven. Maar tussen droom en daad staan praktische bezwaren. Je gaat werken, geld verdienen en langzaam sta je steeds verder van je droom af. Tot een vriendin tegen me zei dat het stom was dat ik niets met dat schrijven doe. Ik had al schriftjes vol met aantekeningen liggen. En nu kan ik niet meer zonder schrijven’.

logo the house of booksBestel direct van de uitgever via deze link.