Waardering:

derde-zusje‘Schrijven moet moeilijk zijn’

Twee zusjes zitten al tien jaar vast in een gesloten inrichting op Marken voor de moord op hun familieleden. Als zij naar een project van begeleid wonen mogen, verdwijnen ze in de binnenstad van Amsterdam. De politie ontdekt dat er veel meer aan de hand is met de inrichting en de omstandigheden waarin de meisjes verkeren. Het is het verhaal in een prima thriller van de Engelse schrijver David Hewson die het zichzelf graag moeilijk maakt. ‘Want schrijven moet moeilijk zijn’.

hewsonDavid Hewson zit ontspannen in het Amsterdamse hotel, maar van binnen kookt hij nog steeds over het referendum in zijn land en de voorgenomen Brexit. ‘Het is het jaar van de domkoppen’, zegt hij woest. ‘Gevaarlijke gekken. Denk er om dat jullie hier geen referendum houden. Een referendum is geen democratie, het is populisme, mobrule’. Kan ik niet hier in Nederland asiel aanvragen?’
De emoties van de schrijver zijn begrijpelijk, want al zijn boeken de laatste jaren gaan over Europese hoofdsteden. Eerst schreef hij in en over Rome, daarna Kopenhagen en nu Amsterdam. ‘Ik schrijf graag over vreemde plaatsen. Dat maakt het moeilijk voor mij. En dat is goed, want schrijven moet moeilijk zijn’.
Amsterdam is op zijn lijstje gekomen tijdens een bezoek om zijn Deense boek – op basis van de tv-serie The Killing – te promoten. Hij zag de stad en dacht: wat een mooie omgeving voor een thrillerserie. Maar eerst volgde een tijd van lezen, lezen en nog eens lezen over het land, over de stad, de mensen. En heel veel op bezoek komen. Dat kan best eenvoudig: ‘Ik woon in Kent een kwartiertje van het station. Ik neem de trein naar Brussel en stap over naar Amsterdam. Een reis van vier uur en ik kan nog werken ook’.
In zijn derde boek over rechercheur Pieter Vos en zijn jonge, Friese collega Laura draait het om een rechtszaak die tien jaar eerder heeft geleid tot het opsluiten van twee zusjes voor moord. Als de tieners verdwijnen en Vos op onderzoek gaat, blijkt er veel mis te zijn met de zaak. Het onderzoek is indertijd chaotisch verlopen, het dossier is uit het archief verdwenen, met de gesloten inrichting is van alles mis. ‘De meisjes zijn door iedereen in de steek gelaten, ook door de mensen die voor ze zouden moeten zorgen’, legt Hewson uit. Een thriller is natuurlijk een spannend verhaal, vindt hij, maar er moet ook een sociale dimensie zijn om het tot een goed boek te maken. Dat is in Het derde zusje de manier waarop de kinderen in de steek zijn gelaten. ‘Ik probeer altijd een sociale dimensie toe te voegen. Hoe reageren mensen op gebeurtenissen, ze bedoelen het goed maar als dat verkeerd gaat? Het leven is niet zwart-wit. Er is een groot grijs gebied daar tussen in. Over dat gebied schrijf ik’.
Hij heeft niets met de hedendaagse thrillerstijl die uit Amerika komt overwaaien. ‘Een superheld vermoordt criminelen. Dat geeft de huidige tijd misschien aan, maar dat wil ik niet schrijven. Ik wil originele boeken schrijven, intelligent en tegelijk ook commercieel’.
Een opvallend aspect van Het derde zusje is dat hij perfect de arrogantie van de grote stad tegenover het platteland weergeeft. De Amsterdamse rechercheur waant zich buiten de stadsgrenzen in een andere, mindere wereld. ‘Ik denk dat alle grote steden ter wereld die arrogantie delen. Maar in Londen of Parijs zit de stadsmens heel erg ver weg van het platteland, terwijl het in Amsterdam veel dichterbij is. Het is ten slotte maar een paar kilometer tot Waterland’.

Logo_BOEKERIJ_zwart-kleinBestel dit boek direct van de uitgever via deze link.