Waardering:

Het groeiproces van Dan Brown

De meeste schrijvers die een wereldwijde bestseller scoren, doen dat niet met hun eerste boek. In vrijwel alle gevallen gaan er andere, minder succesvolle boeken aan vooraf. Die halen de vertalingen niet, blijven onverkocht in de winkels liggen. Maar als die hit is gescoord speuren uitgevers over de hele wereld naar die eerdere boeken om die alsnog te publiceren.

Het is John Grisham overkomen nadat hij Advocaat van de duivel had geschreven. Eerder werk verscheen daarna in de boekhandel. En het overkomt Dan Brown nu. De twee boeken die hij schreef vóór de Da Vinci Code zijn door het gigantische succes van dat boek nu ook gepubliceerd. Eerst was er het Juvinalis Dilemma en nu is er de Delta Deceptie. De gedachte dat deze boeken nieuw werk van Brown bevat, berust op een misverstand. De inmiddels wereldberoemde en schatrijke auteur heeft na zijn succes met Da Vinci nog geen nieuw boek geschreven.

Maar daar is nog lang niet alles mee gezegd. Het uitgeven van onbekend werk geeft een inkijkje in het groeiproces van een schrijver. Dat geldt zeker voor het fenomeen Dan Brown. In dat licht was Juvinales een soort vingeroefening van een auteur die op zoek is naar een eigen stijl. De Delta Deceptie is overduidelijk een stap voorwaarts. Brown weet wat hij wil en begint al aardig te lijken op de succesvolle Brown van de Da Vinci Code. Alleen het belangrijkste instrument ontbreekt nog in het concert. De combinatie van een James Bond-achtig verhaal met de wereld van religieuze symboliek die Dan Brown zo populair heeft gemaakt, heeft hij pas na dit boek ontdekt.

De Delta Deceptie lijkt daardoor heel erg op een boek van Ludlum. De heftige actie begint op bladzijde een en het lot van de mensheid ligt in handen van enkele mensen die tegen een overweldigende overmacht op moeten boksen. En net op het moment dat het lijkt alsof De Goeden het onderspit zullen delven, sneuvelt toch Het Kwaad. En net als bij Ludlum zijn de slechterikken echt heel slecht en is er bij de goeden ook helemaal niets fouts te ontdekken. De wereld bestaat uit het heerlijk simpele zwart-wit dat Amerikaanse schrijvers van actiethrillers blijkbaar aantrekt.

Het verhaal gaat over de dochter van een senator die probeert de komende presidentsverkiezingen te winnen. Vader en dochter hebben zacht gezegd geen goede verhouding. staan op gespannen voet met elkaar. Vooral als zij een geheime klus voor de president op zich neemt. Dan komen de twee lijnrecht tegenover elkaar te staan. De confrontatie strekt zich uit van de ijskoude Noordpool tot in Washington met bijbehorend geweld, futuristisch wapengekletter en overweldigende tegenstanders voor de helden. De dialogen en omschrijvingen zijn net zo snel en oppervlakkig als het plot zelf. De finale is al net zo onwaarschijnlijk als de avonturen van zijn latere Da Vinci-helden, maar eigenlijk maakt dat helemaal niet zo veel uit. Dan Brown heeft voordat hij zijn succesvolle boeken schreef een vlotte actiethriller geschreven. Een die de toets der kritiek heel goed kan doorstaan. Robert Ludlum zou er trots op zijn geweest.