Waardering:

Hilarisch geweld

Een van de grondregels van het genre is dat een thriller een plot moet hebben. Geloofwaardig, logisch en zonder haperingen. Als dat niet goed in elkaar zit, haken lezers af. De Vlaamse schrijver Bavo Dhooge spot met deze regel in zijn nieuwste boek Stiletto Libretto.
In dit boek lijkt zich een oneindige reeks toevalligheden af te spelen rond hoofdpersoon Jimmy Hendricks. Hij is een kleine crimineel die in een Californische gevangenis een korte straf uitzit. Zijn celgenoot wordt vlak voor zijn vrijlating wreed vermoord en Jimmy neemt de memoires mee. Als hij het verhaal leest is Jimmy onder de indruk en hij zoekt en vindt een uitgever. Als het vervolgens een nationale bestseller wordt, zit Jimmy gebakken. Geld zat en nog legaal ook. Tot de zware crimineel die er in het boek niet best af komt, echt blijkt te bestaan. De man pikt het niet dat iemand met zijn levensverhaal rijk wordt en hij stuurt zijn zware jongens achter Jimmy Hendricks aan.

Het is eigenlijk een plot van niks. Geen moord, geen detective, geen spionnen, maar een opeenstapeling van gebeurtenissen die nog het meest doet denken aan de beroemde film Pulp Fiction. Zinloos geweld is daarin verheven tot een soort kunstvorm en Bavo Dhooge doet eigenlijk met Stiletto Libretto hetzelfde voor het spannende boek.
De Vlaming Dhooge geeft hiermee een heel eigen draai aan de bekende actieboeken van bekende schrijvers als Lee Child en Ludlum, maar ook van de Nederlander Peter de Zwaan. Maar Bavo Dhooge stopt vooral humor in zijn boek. De acties zijn vaak hilarisch, de dialogen scherp en vol humor. Het doet eerder denken aan klassieke schrijvers van thrillers zoals Raymond Chandler. Op diens plots is het nodige aan te merken, maar zijn onovertroffen schrijfstijl en humor maken dat meer dan goed. Ook Bavo Dhooge moet het vooral van zijn stijl en humor hebben. Dat is hem uitstekend gelukt en Stiletto Libretto is dan ook een genot om te lezen.