Waardering:

Woede om pedofielen

Een ruzie met dodelijk afloop in een supporterskroeg in Stockholm lijkt een simpele zaak voor de politie. De dolgedraaide fan opsporen, in de cel zetten en de sleutel weggooien. Klaar, volgende zaak. Maar zo simpel gaat het niet in het boek Schijnoffer van Arne Dahl. Achter die doodslag gaat een wereld van grof geld, drugshandel en chantage schuil. Niets is wat het lijkt. Overal zit nog een diepere laag onder.

Arne Dahl is een typisch vertegenwoordiger van de Scandinavische school van misdaadauteurs. Net als bijvoorbeeld Henning Mankell en Kjell Eriksson houdt Arne Dahl zijn land een spiegel voor. Is dit het land wat we wilden, lijkt hij zijn Zweedse landgenoten te vragen. In Schijnoffer richt Arne Dahl zijn schijnwerper op de schaduwwereld van kindermishandeling en de ergste versie daarvan, kinderporno.

Oppervlakkig draait het om een grote drugsdealer van Joegoslavische afkomst, die zich heeft omringd met oorlogsmisdadigers uit Servië en Kroatië. Tijdens de moord in de supporterskroeg blijken twee bendes bezig te zijn geweest met onderhandelingen over een geldtransport. Een dag later wordt dit transport overvallen. Vijf lijken blijven voor de politie achter en de afdruk van een gestolen aktetas. Een speurtocht van de twee bendes naar die aktetas raast door Zuid Zweden. Tegelijk zit het A-team van de politie allebei de bendes op de hielen. Want is het wel een gewone bende die achter het geld aan zit, of is er meer aan de hand?

Schijnoffer van Arne Dahl is een prima boek dat zich als een sneltrein laat lezen. Het complot mag dan ingewikkeld zijn, de kronkels zijn soms moeilijk te volgen, maar uiteindelijk is de oplossing simpel en logisch. De uitstapjes in het verhaal blijken allemaal een doel te hebben. Losse eindjes zijn er niet.

Dahl spaart zijn lezers niet. Geweld moet vreselijk zijn, vindt de schrijver, en dat is het in zijn boeken ook. Geen ogenschijnlijk vredig gestorven slachtoffers bij Dahl, maar verminkte lijken, ontplofte, uit elkaar gereten, kapot geschoten lijken. Maar met aan de andere kant de romantiek van twee slachtoffers van kindermishandeling die zonder dat zij het weten de politie de kans geven om de rotzooi op te ruimen. De wraak van de slachtoffers is zoet. Het geeft Schijnoffer een roerend slot waar iedereen vrede mee kan hebben.