Een andere afslag
Jarenlang heeft thrillerschrijver Willem Asman met zichzelf in de knoop gezeten. Het schrijven ging niet lekker, hij zat niet lekker in zijn vel. Een nieuwe uitgever, een andere aanpak, hebben hem weer op het goede spoor gezet. En hoe. Het heeft hem de Gouden Strop 2018 opgeleverd. ‘Ik wil dit goede gevoel nog wel even vasthouden’.
Willem Asman zat op dood spoor wat betreft het schrijven van spannende boeken. Zijn laatste boek was niet geworden wat hij er van verwachtte. Zijn redacteur bij de uitgever spoorde hem aan eens iets anders te doen. Niet weer een hele nieuwe wereld ontwerpen, maar doorgaan met een van de hoofdpersonen uit een van zijn vorige boeken. ‘Dat was het eerste idee voor wat uiteindelijk een trilogie is geworden. De vrouw uit mijn eerste boek, is op de vlucht en wordt door geheimzinnige mensen achtervolgd en bedreigd’, legt Willem Asman in een Amsterdams café uit.
Maar dat verklaart niet dat hij er in korte tijd in is geslaagd een bejubelde trilogie te schrijven. ‘Ik liep eigenlijk nog steeds met mijn ziel onder mijn arm. Zat niet lekker in mijn vel. Ik ging op een gegeven moment voor mijn boekenkast staan. Wat vind ik nu helemaal niks, dacht ik. Wat wil ik echt niet schrijven. Ik pakte een boek van James Patterson. Die is zo’n beetje de best verkopende, best verdienende schrijver van dit moment, terwijl zijn boeken weinig voorstellen. Rennen, actie, ongeloofwaardige personages. Maar elk hoofdstuk eindigt wel met een geweldige cliffhanger. Ik besloot dat ook eens te proberen. Het eerste deel, Enter, had aanvankelijk wel honderd cliffhangers. Allemaal korte hoofdstukjes met een spannend einde’.
Het was een nieuwe start voor Asman. ‘Ik draaide rondjes op een rotonde en nam steeds dezelfde afslag. Tot iemand tegen me zei: neem eens een andere afslag. Dat heeft voor mij echt gewerkt. Een spannend boek, actie, rennen, spanning, verrassende wendingen, cliffhangers. Dat is natuurlijk weer helemaal uit de hand gelopen en ik heb het toch weer breder gemaakt. Ik heb ruimte nodig om een verhaal te vertellen. Maar het idee was goed: spanning, verrassing, actie’.
Het is uitgelopen op een trilogie over een internationaal bureau dat mensen de mogelijkheid biedt om voor veel geld een nieuwe identiteit te krijgen in een nieuwe omgeving; een nieuw en onbedreigd leven. Dit internationale bedrijf krijgt te maken met interne problemen, een strijd om de macht tussen de leiders en verraad in eigen kring. Zoals vooraf is afgesproken met zijn nieuwe uitgever zou Asman zijn trilogie in één jaar schrijven.
Was deel twee dan al bijna klaar toen deel één uitkwam?
Willem Asman: ‘Nee, helemaal niet. Om een voorbeeld te geven: Ik ben afgelopen november begonnen aan deel drie en die is net uitgekomen. Achteraf gezien was het natuurlijk gekkenwerk. Zo intensief, zo geconcentreerd. Tegelijk is het hartstikke verslavend. Ik ben maar met één ding bezig: schrijven. Ik moet je ook zeggen, dat het je relatie wel onder druk zet, hoor. Zit je midden in een gesprek, spring ik op om een papiertje te pakken om een volgend idee op te schrijven’.
Het plan was vanaf het begin dat het een driedelige serie zou worden?
Willem Asman: ‘Het was de nieuwe uitgever, Anthos, die met het idee kwam en me meteen een contract voor de drie boeken gaf. Dat was een gok, hoor. Echt wel. Voor de uitgever dat ze maar moesten afwachten of de boeken zouden werken. En voor mij, want het betekende in korte tijd drie boeken schrijven. Terwijl deel één een beetje kabbelde, druppelde, moest ik deel twee schrijven. De uitgever zei: opschieten, de lezers zitten te wachten. En dan dacht ik: welke lezers bedoel je. Maar ja, dat is nu allemaal goed gekomen’.
Wat is het moeilijkste om te schrijven als je een serie op het oog hebt? Deel één, twee of is het dan nummer drie?
Willem Asman: ‘Ze zeggen altijd dat deel twee het moeilijkst is. Deel een is snel, actie, cliffhangers. Dan moet het verhaal in deel twee breder worden en deel drie is de apotheose. Dan moet alles kloppen. Het is allemaal nogal uit de hand gelopen. Ik ben begonnen met het idee om een snel verhaal met veel verrassingen te maken. En dan is het toch weer groter geworden, toch weer een universum gecreëerd. Maar ja, ik heb nu eenmaal de ruimte nodig voor een verhaal. Het speelt dan ook deels in Amerika. Als ik hier in Nederland zou blijven, kom je snel bij AH to go of wordt het zo’n verhaal van inspecteur Snuf. En ik ben natuurlijk opgegroeid met Hollywood en met Amerikaanse schrijvers. Ed McBain, Elmore Leonard, Raymond Chandler. En later met John Le Carré’.
Wat is volgens jou belangrijk voor een goede thriller?
Willem Asman: ‘Een thriller is een verhaal waarbij de spanning de motor is. Die lezer moet willen weten hoe het nu zit, hoe het afloopt. Ik hoef niet de wereld te verbeteren. Dat is niets voor mij. Ik vertel een verhaal waarbij de spanning, de verrassing de lezer door het verhaal trekt. Het gaat mij om de gewoonheid van de personages. In deze trilogie is het minder simpel. Het gaat om actie, rennen, vliegen dat maakt het spannender en tegelijk ingewikkelder’.
Hoe hou je dat jaren achter elkaar vol? Telkens weer een nieuw boek. Spanning?
Willem Asman: ‘Dat kan alleen als je plezier houdt in het schrijven. Ik geniet elke dag weer van het schrijven. Dan heb ik niet eens door dat het al drie uur in de middag is en ik nog niet eens heb ontbeten. Dat plezier. Het is heerlijk om het te kunnen doen. En hoe ik me onbevangen houd? Door die andere afslag op de rotonde te nemen. Dat houdt er voor mij ook het plezier er in. Anders ga je jezelf in de weg zitten’.
Dat plezier komt waarschijnlijk ook terug door het winnen van de Gouden Strop?
Willem Asman: ‘Ik was er dus totaal niet op voorbereid. Geen speech klaar. De champagne hadden we niet koud gezet. Maar ja, toen explodeerde social media. En in het begin ben ik gaan antwoorden. Niet helemaal nuchter. Maar oké. Tot je weer over gaat tot de orde van de dag. Maar nog niet helemaal. Ik wil het gevoel nog wel even vasthouden’.
Bestel dit boek direct van de uitgever via deze link.