De Amerikaanse droom is dat een krantenjongen tot miljonair kan uitgroeien. Dat is in het verleden mogelijk gebleken, maar vandaag de dag is het precies wat het zegt: een droom. Het komt in de werkelijkheid niet meer voor. De Ierse schrijver Steve Cavanagh heeft dit in zijn nieuwe boek als achtergrond van heftige thriller genomen. ‘De Amerikaanse droom. Ja, dat was vroeger. Maar alles verandert en het is nu niet meer mogelijk om van niks een miljonair te worden’.

Monsterlijke moorden hoeven niet tot in detail te worden beschreven. Het mes dat toesteekt, hoef je niet te beschrijven of in beeld te brengen. Het is veel enger als het aan de fantasie van de lezer wordt overgelaten. Dat zegt de Ierse schrijver Steve Cavanagh in een cel van de voormalige Bijlmerbajes. De cellen zijn er nog, maar de gevangenen niet meer. Het enorme complex staat voor het grootste gedeelte te wachten op de sloop. Er komt een hele nieuwe woonwijk voor in de plaats.

Maar nu is het voor even het domein van allerhande activiteiten zoals een rondleiding, abseilen, boksen en een restaurant. Het leek de uitgever wel een goed idee om het bezoek van de Ierse burgerrechtenadvocaat en schrijver van rechtbankthrillers Steve Cavanagh te combineren met een bezoek aan de voormalige gevangenis. Hij geeft er interviews en later op de dag komt een selectie fans langs om met hun favoriete schrijver te spreken. Tussen de middag laat hij zich ter voorbereiding in de zon een broodje goed smaken. Dan gaat de tocht naar de verlaten cel voor foto’s en interviews. De tafels voor de fans staan al vast in de gang klaar.

Zijn nieuwe boek, Dertien, vertelt het dramatisch verhaal van een beroemd Amerikaans filmkoppel. De twee hebben elkaar op de set in Hollywood ontmoet en plotseling zijn de twee echte sterren. Kranten schrijven over hen, twitter, facebook, instagram, overal zijn ze trending. Maar dan wordt alles opeens anders. Zij wordt naakt in bed gevonden met haar lijfwacht naast zich. Beide zijn vermoord en de verdenking valt natuurlijk meteen op de echtgenoot. Die zal ze wel betrapt hebben en uit zijn dak zijn gegaan, denkt politie en justitie. Wat volgt is een mediacircus en een rechtszaak waar de officier van justitie geen truc onbenut laat om de jury te overtuigen. De verdediger is Eddie Flynn, voormalig oplichter en nu advocaat voor hopeloze gevallen. Hij moet het onmogelijke mogelijk maken, want volgens hem is de filmster en echtgenoot onschuldig. De moord is gepleegd door een seriemoordenaar die stelselmatig anderen met de schuld heeft opgezadeld.

Met dit nieuwe boek heeft Steve Cavanagh nu vier boeken rond Eddie Flynn geschreven. Wat heeft een Ierse schrijver nu precies te zoeken in Amerika? Waarom spelen zijn boeken niet in Ierland? De reden blijkt simpel. Steve Cavanagh: ‘In Engeland en Ierland is heb je twee soorten advocaten. De ‘sollicitor’ en de ‘barrister’. De eerste is advocaat in een strafproces, de tweede in een civiele zaak. Als mijn boeken hier zouden spelen, zou ik twee personages moeten verzinnen en in Amerika maar één, een ‘lawyer’. Een strafrechtadvocaat. Bovendien hou ik van de Amerikaanse stijl van thrillers. Ik heb veel gelezen van schrijvers als Ross Macdonald, J.D. Macdonald, Burke. Amerika trekt mij wel voor mijn boeken’, zegt Steve Cavanagh met een gulle lach. En waarom dan een advocaat? ‘Er worden al zo veel detectiveverhalen geschreven in Ierland en Engeland. Ik dacht dat de rechtbankthriller het enige genre was waar ik iets aan zou kunnen toevoegen. Ik probeer wel te focussen op de opwindende delen van een verhaal. Op de actie. Ik wil snelle boeken schrijven. Er is niets tegen een langzamer tempo in een rechtbankverhaal, hoor. Het is alleen niets voor mij. Ik wilde vaart er in houden’.

Wat is typisch voor het karakter van advocaat Flynn?

‘Hij heeft een heel sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. Hij zoekt voor zichzelf een weg naar verlossing van zijn verleden. Hij schaamt zich voor zijn oplichtersleven van vroeger’.

De boeken met Eddie Flynn zijn allen in de ‘ik-vorm’ geschreven. Vanuit het gezichtspunt van de advocaat. Waarom heeft u daarvoor gekozen?

‘De mensen zijn zo langzamerhand gewend aan de stem van Eddie. Dat is voor mij een betere stijl om de mensen te binden aan het karakter dan met een meer afstandelijke schrijfvorm’.

Het boek is niet alleen een mysterie rond een vreselijke moord of het wel en wee tijdens een opzienbarende rechtszaak, het gaat ook over een groter onderwerp?

‘Ja, het gaat ook over de Amerikaanse droom. Of beter gezegd: over de teleurstelling van die droom. Want als die al bestond vroeger, dan nu in ieder geval niet meer. Alles verandert en die droom om met niks te beginnen en op te klimmen tot een miljonair kan in werkelijkheid niet meer. En dat speelt bij de moorden in Dertien zeker een grote rol’.

Die moorden zijn afschuwelijk, maar in het boek worden de ergste details achterwege gelaten?

‘Niet al het geweld hoeft te worden beschreven. Kijk naar de films van Alfred Hitchcock. Je ziet het mes, je hoort de schreeuw, maar je ziet het mes niet steken. Ik beschrijf de details van geweld ook niet. Zeker niet als het geweld tegen vrouwen is. Dat hoeft toch ook niet. De lezer bedenkt wat hij of zij ziet. Het is veel enger als de moord in de geest gebeurt’.

Als burgerrechtenadvocaat in Ierland toch spannende boeken schrijven. Zat dat schrijven er altijd al in?

‘Ik hield heel erg van verhalen vertellen. Ik ben die verhalen op een gegeven moment op gaan schrijven. En ik heb altijd spannende boeken gelezen. Mijn moeder heeft mij daarin altijd aangemoedigd. Toen ben ik advocaat geworden en schreef ik niet meer. Tot het moment dat mijn moeder een paar jaar geleden plotseling is overleden. Ik had vijftien jaar niets geschreven maar na haar overlijden ben ik er weer mee begonnen. Mijn eerste thriller heb ik voor mijn moeder geschreven. Als pseudoniem heb ik dan ook de meisjesnaam van mijn moeder gebruikt’.

Bestel direct van de uitgever via deze link