Een secretaresse is als een poortwachter. De bezoeker moet er langs zien te komen als hij of zij de baas wil spreken. De privésecretaresse regelt niet alleen de zakelijke kanten maar vaak zorgt zij er ook voor dat er oppas is voor de kinderen, dat er cadeautjes worden gekocht na een zakenreisje. De secretaresse lijkt belangrijk, maar dan gebeurt er iets en laat de baas haar als een baksteen vallen. Wat er dan kan gebeuren, beschrijft de Engelse schrijfster Renee Knight in het boeiende boek De Secretaresse.

Als secretaresse doet Christine alles voor haar baas Mina Appleton. Zij staat altijd klaar, zelfs als haar vader op sterven ligt, zelfs als haar man haar dreigt te verlaten en haar dochter liever bij papa wil wonen. Niets gaat Christine te ver om het Mina, die de leiding heeft over een keten van supermarkten, terzijde te staan.

‘Die Christine is een kwetsbare vrouw die afhankelijk is van haar baan’, vertelt Renee Knight, auteur van het boek De Secretaresse, over het belangrijkste personage in haar thriller. ‘Het is voor Christine belangrijk dat zij het gevoel heeft, dat zij nodig is, dat zij belangrijk is voor haar baas. Zij denkt dat ze daarin slaagt, maar uiteindelijk is dat niet zo. Zij vergist zich in de relatie. Het lijkt of zij een vriendin is, maar het is geen gelijkwaardige relatie. Het kan ook geen gelijkwaardige relatie zijn. Het is eigenlijk heel ouderwets: een baas en een ondergeschikte’.

Want die Mina blijkt helemaal niet zo’n aardige, empathische baas te zijn die het beste wil voor de leveranciers voor haar supermarkten. Zoals haar vader, Lord Appleton, deed: die ging bij de boeren langs, betaalde een goede prijs, kneep de leveranciers niet uit. Maar Mina slaat een andere weg in om haar supermarkten groter, beter en rijker te maken. Als het allemaal mis loopt laat zij haar assistent genadeloos vallen. En dan is het de beurt aan Christine om wraak te nemen.

‘Ter voorbereiding op dit boek heb ik drie privésecretaresses gesproken en ik schrok echt van wat die me vertelden’, aldus Renee Knight. ‘Ze waren wel open naar mij toe, maar je voelde een zekere remming. Ze hebben geheimen, dingen gehoord, gezien, die ze willen bewaren. Zo’n positie draait toch om vertrouwen tussen de baas en de assistent. Dat hoeft niet alleen een secretaresse te zijn. Het kan ook in een team gebeuren die een directeur of een minister ondersteunt. Die directeur of politicus kan binnenskamers zichzelf zijn zonder dat het naar buiten komt’.

‘Ik heb ook een aantal ‘cold cases’ bekeken. Zo is een privésecretaresse van fraude vrijgesproken, juist omdat de scheidslijn tussen zakelijk en privé van de werkgever door elkaar liep. En een andere secretaresse stond in de rechtszaal naast haar baas omdat zij volgens justitie documenten zou hebben vernietigd. Soms is een relatie tussen werkgever en werknemer gewoon, maar soms gaat het te ver en wordt het ongezond. Zoals in mijn boek het geval is. Christine raakt door haar baan alles kwijt en dat wreekt zich’.

Renee Knight begon haar werkzame leven als secretaresse en weet waar zij het over heeft in haar boek?

‘Ik heb niet gestudeerd of zo, maar ben op mijn 16^e van school gegaan. Op aandringen van mijn vader heb ik een opleiding als secretaresse gevolgd. Tikken en steno geleerd. Voor een uitzendbureau ben ik bij de BBC terecht gekomen als secretaresse. Niet als een persoonlijke assistent, die zaten veel hoger in de hiërarchie. Ik heb geluk gehad dat ik bij de BBC kwam, want  ik zag daar zo veel interessante banen. Ik heb me omhoog gewerkt. Eerst als researcher, daarna assistent producer en ten slotte als documentaire maker. Dat heeft jaren en jaren geduurd. Ik genoot er van. Je voelt je zo uitverkoren als je daar mag werken. Deuren gaan voor je open’.

U werkt daar niet meer?

Renee Knight: ‘Nee, ik ben er mee opgehouden toen mijn kinderen klein waren. Mijn man verdiende genoeg dus dat konden we ons veroorloven. Maar ik miste het werk heel erg. Ik ben gaan schrijven om niet gek te worden in huis. Eerst scripts en daarna korte verhalen. Uiteindelijk heb ik een cursus creatief schrijven gevolgd en daar ben ik mijn eerste boek dat is gepubliceerd begonnen’.

U schreef al eerder een thriller?

Renee Knight (lachend): ‘Ja, ik had inderdaad al eerder een boek geschreven, maar dat is gelukkig nooit uitgegeven’.

Het is dus niet zo dat u altijd schrijver wilde worden?

Renee Knight: ‘Nee daar heb ik nooit bij stil gestaan. Ik heb wel altijd van lezen en van boeken gehouden, maar ik dacht dat je een zekere mate van zelfverzekerdheid moet hebben om met zoiets naar buiten te komen. En die zelfverzekerdheid had ik niet. Uiteindelijk heb ik dat gevonden bij die cursus waar we met mensen bijeen waren die allemaal hetzelfde wilden. Namelijk een boek schrijven’.

Waarom worden die boeken bij u thrillers en geen romans?

Renee Knight: ‘Ik denk tijdens het schrijven van een verhaal altijd: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Volgens mij moeten alle verhalen altijd ergens een spannend element hebben. Ik wil eigenlijk altijd verrast worden door een boek. Zo van hé, dat had ik niet voorzien. Dat is heel anders dan ik dacht. En die verrassing is voor mij altijd iets donkers. Iets naars, engs. We denken in het donker allemaal wel eens dat er daar in de hoek iets engs staat waar we bang voor zijn. Een monster onder je bed. Ik kan best een echt liefdesverhaal schrijven. Maar zeker weten dat het dan op een gegeven moment in die relatie mis gaat en dat er iets naars gebeurt. Ik hou overigens niet van boeken met verscheurde lichamen of afgehakte lichaamsdelen. Laat maar. Ik hou van de psychologische spanning in een verhaal. Dat is wat ik zoek in mijn boek. In De secretaresse is het kwetsbare vrouw die zich staande houdt door haar baan. Zij voelt zich belangrijk. Doet alles voor haar baas. Maar als dat wegvalt en zij alles kwijt is, zoekt zij wraak.

Bestel dit boek direct van de uitgever via deze link.