Spanning als vanouds

In haar nieuwste boek, Gespleten, wilde de Amerikaanse bestsellerauteur Karin Slaughter nu eens niet over een sterke vrouw schrijven. De hoofdpersoon moest een onzekere, weifelachtige jonge vrouw begin twintig zijn. ‘Iedereen doet alles voor hun kinderen, die niets hoeven te doen. En dus niets doen. Daar wilde ik over schrijven’.

Een typisch Amerikaanse lunchroom, een paar mensen aanwezig. Ook Laura is er samen met haar volwassen dochter. Opeens zwaait de deur open: een jonge man in het zwart met een vuurwapen in zijn hand. Hij schiet mensen dood. Dochter Andrea – Andy voor vrienden – duikt in een hoek weg en de man in het zwart volgt haar. Het volgende slachtoffer? De moeder springt er tussen, geen kogels meer, dan maar een jagersmes. Op een afschuwelijke manier weet die moeder echter te winnen en de jonge man in het zwart sterft. Alles gefilmd met een telefoon van een voorbijganger die het belangrijker vond om te filmen dan om het alarmnummer te bellen.
De openingsscène van Gespleten liegt er niet om. De spanning is te snijden. Vooral de manier waarop haar moeder optreedt, laat Andy een heel andere kant van Laura zien. Wie is haar moeder, wat is haar geschiedenis? Het is voor Andy het begin van een tocht door Amerika op zoek naar de achtergrond van haar moeder.
Het verhaal moet door nieuwe personen worden verteld, onderstreept Karin Slaughter in het Amsterdamse Waldorf hotel. ‘Als de personages uit mijn serie, Sara en Will, bij zo’n schietpartij in een lunchroom aanwezig zijn, trekken zij alle aandacht en niet Andy, het meisje. Want in Amerika is schieten op willekeurige mensen geen nieuws meer als er maar een paar doden zijn. Zo’n schietpartij is bij ons saai. Bijna saai toch’.
In Gespleten wisselt het verhaal tussen heden en verleden. Het verleden van een radicale groep, die de wereld wil verbeteren door bommen te leggen.
Karin Slaughter: ‘Dat soort groepen zijn er heel veel in Amerika. Denk aan Waco, Charles Manson, de Unabomber. Radicale groepen en personen zijn er altijd geweest. Ze dachten allemaal de mensen wakker te moeten schudden en om de regering ten val te brengen. De vrouwen geloven in de charismatische leider. Het is eigenlijk iets als een sekte. Mensen missen iets in het leven en volgen een leider die duidelijk maakt wie goed is wie slecht. Dat komt veel voor in Amerika. Ze opereren in de schaduw, want als ze te veel in het licht komen, valt de groep uit elkaar. Maar denk ook aan de volgers van Donald Trump. En de cult rond de verkiezing van Barack Obama. Die zou even de wereld redden, maar dat leidde uiteindelijk tot een teleurstelling’.
Andrea komt niet over als iemand die weet wat ze wil en die haar plaats in de samenleving heeft gevonden.
Karin Slaughter: ‘Als kind had ik weinig keuze. Mijn vriendinnen gingen allemaal voor een man, kinderen, een gezin. Ja, die zijn nu allemaal gescheiden. Mijn vader steunde me wel, maar ook hij dacht aan trouwen en kinderen. Net als mijn zussen hebben gedaan. Ik mocht gaan studeren en kreeg de ruimte om te schrijven. Maar kinderen nu krijgen alle keuzes die er zijn. Ze mogen alles. Universiteit? Jaar rondreizen? Allemaal goed. Maar hoe ga je dan je carrière starten? Ze beginnen sowieso al met een studieschuld van honderdduizend dollar. En vindt dan maar eens een baan. Ze zijn allemaal opgevoed met de gedachte dat alles mogelijk is, alles kan. Zij zijn prinsessen en prinsen. Zij zijn de winnaars. Zij krijgen de beste banen. En dan valt een baantje in de supermarkt of in de horeca tegen. Dan ben je opeens toch een loser’.
‘Dat is ook wat Andy overkomt. Ze wilde studeren, maar blijft hangen in een klein baantje en woont in een klein appartement dat ze deelt met vriendinnen. Ze gaat terug naar huis omdat haar moeder ziek is en dan overkomt haar die schietpartij. Ze ziet haar moeder zoals ze haar nog nooit zag. En ze blijkt allemaal geheimen te hebben. Dat maakt haar onzeker maar toch gaat ze op onderzoek uit. Ze moet wel’.
Hoe heeft u zich ingeleefd in de wereld van tieners, de twintigers? Dat is niet meer uw wereld, toch?
Karin Slaughter: ‘Nee zeker niet. En ik wilde niet zoals Stephen King zijn wereld van een zeventig jarige man geven aan een personage van zeg veertig jaar. Hoe goed King ook schrijft, dan werkt niet. Je moet je bewust zijn van je eigen leeftijd en van de leeftijd van de personages.
Hoe ging uw onderzoek naar de leefwereld van jonge vrouwen?
Karin Slaughter: ‘Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een paar nichtjes. Daar heb ik mee gesproken. Welke films ze leuk vinden, welke muziek, wat voor type jongens. Ik vertelde dat ik toen ik zo oud was als zij nu erg had genoten van een film over een moeder en een dochter en waaraan zij daarbij moeten denken. Kill Bill, riepen ze meteen. Dat had ik echt niet verwacht!’
En over de keuzes die ze moeten maken?
Karin Slaughter: ‘Ik weet dat ik het ze heel makkelijk zou kunnen maken. Financieel gesproken dan. Het zou hun studieschuld, hun start, vereenvoudigen. Maar als ik het ze makkelijk maak, maak ik het ze ook veel moeilijker. Dan moeten ze nog meer keuzes maken’.
Wat is het verschil in schrijven over de vaste hoofdpersonen in een serie of telkens wisselende personages in ‘stand alones’?
Karin Slaughter: ‘Ik moet het verhaal geloofwaardig zijn. En de gebeurtenissen moeten binnen het karakter van de personages blijven. Daarom leunen mijn stand alones meer op karakter dan op plot. Bij mijn serie over Sara en Will weten de lezers al wat ze te wachten staat. Ze weten dat het een crimineel onderzoek is. Will bij een plaats delict is de rechercheur die je daar verwacht. En je weet ook dat Sara er bij betrokken raakt. De uitdaging is voor mij dan om iets nieuws te introduceren om zo nieuwe lezers te trekken en oude vast te houden’.
Waarom zijn het allemaal thrillers? In Nederland zijn er nogal wat auteurs die al is het tijdelijk overstappen naar het schrijven van romans.
Karin Slaughter: ‘Veel romans hebben toch ook een element van misdaad in zich. Zie Dickens, zie Gone with the wind. Ik vind het niet erg om een thrillerschrijver te zijn. Ik ga echt niet plotseling gedichten schrijven, hoor’.
Bestel direct van de uitgever via deze link