Waardering:

Een verhaal om rillingen van te krijgen

Een goed boek grijpt de lezer bij de keel en laat niet meer los. De tranen stromen van emotie bij het ene boek, ijzingwekkende angst bekruipt de lezer bij een ander. De rillingen racen over de huid en toch moet dat boek tot de laatste bladzijde worden gelezen. Zo’n boek is Predikant van de Zweedse Camilla Läckberg.

In het boek staan opnieuw rechercheur Patrik Hedström en Erica Falck centraal. De eerste ziet zich voor een ingewikkelde zaak geplaatst terwijl Erica vooral in beslag wordt genomen door haar zwangerschap. Het duo woont in een klein, slaperig badplaats aan de Zweedse kust. Daar gebeurt nooit wat tot een jongetje ’s ochtends tijdens het spelen het lijk van een jonge vrouw vindt. Als de politie gaat kijken, blijken er nog twee vrouwelijke skeletten te liggen. Om het raadsel nog groter te maken, blijken de vrouwen allemaal langdurig te zijn mishandeld. Ze zijn in andere woorden doodgemarteld en die bijna niet voor te stellen kwelling moet weken hebben geduurd voordat zij stierven.

Hedström staat onder zware druk om haast te maken met het onderzoek, want er blijkt een nog jonge vrouw te zijn vermist. Zij stond bij de camping te liften en is daarna niet meer gezien. Hedström denkt dat zij in handen van de duivelse moordenaar is en nog leeft. Haast is geboden om de waanzinnige dader op te sporen.

Die speurtocht doet de lezer steeds verder opschuiven naar het puntje van zijn stoel. De afgrijselijke martelingen, de wetenschap dat het verdwenen meisje die ellende nu moet doormaken, maakt dat je Hedström bijna zelf naar de oplossing wil brengen.

Läckberg zet in Predikant een zeer geloofwaardig verhaal neer dat ook nog eens goed is opgeschreven. De karakters komen goed tot hun recht alhoewel in dit boek de rol van Erica Falck zeer ondergeschikt is. Zij probeert met haar dikke buik nog onderzoek te doen die Hedström sneller op weg zal helpen, maar dat zijn doekjes voor het bloeden. Erica ‘loopt op alle dag’ en gedurende de hittegolf die de Zweedse kust teistert heeft zij meer last van de ongenode familiegasten die van hun tuin, bootje en gastvrijheid gebruik – of liever gezegd misbruik – maken.

De Zweedse schrijfster trekt zich weinig aan van de Scandinavische traditie dat een thriller altijd wel een sociaal thema op de korrel neemt. Zweedse spannende boeken houden veelal de samenleving een spiegel voor en stellen tekorten in het sociaal-economisch verkeer aan de orde. Bij Läckberg ontbreekt die nadruk op de samenleving. Het is gewoon een lekker leesboek, een detectiveverhaal dat de lezer tot aan de laatste bladzijde geboeid houdt.